Bijen die verantwoordelijk zijn voor het produceren van was hebben speciale klieren op hun achterlijf, bekend als de wasklieren. Deze klieren bevinden zich in het achterste segment gelegen tussen de buikplaten of sternieten. De honingbij heeft vier paar wasklieren, in totaal dus acht.
De wasklieren bestaan uit duizenden kleine klieren die bijenwas produceren. Deze klieren worden geactiveerd wanneer de bijen zich in een fase bevinden waarin ze was nodig hebben, bijvoorbeeld voor het bouwen van raat of het herstellen van beschadigde cellen in de bijenraat.
De wasklieren scheiden vloeibare was uit in de vorm van kleine schubben of plaatjes. Deze wasplaatjes hebben een doorschijnende kleur en zijn in eerste instantie zacht en kneedbaar. Ze zijn rijk aan vetten en andere stoffen die bijen produceren uit de opgenomen nectar en pollen.
Zodra de wasplaatjes zijn uitgescheiden door de wasklieren, gebruiken de bijen hun monddelen om op de was te kauwen en er speeksel aan toe te voegen. Dit proces zorgt ervoor dat de was zacht en kneedbaar wordt, waardoor de bijen het gemakkelijker kunnen vormen en manipuleren.
Vervolgens nemen de bijen de zachte was met hun monddelen en poten en gebruiken ze deze om de cellen van de raat te construeren. Ze verbinden de wasplaatjes aan elkaar en vormen zeshoekige cellen die dienen als opslagruimte voor honing, stuifmeel en nectar, evenals broedcellen waarin bijenlarven worden grootgebracht.
De bijenwas heeft een karakteristieke geur die afkomstig is van de glandulaire afscheidingen in de wasklieren. Het is een waardevol product dat niet alleen door bijen wordt gebruikt, maar ook door mensen voor verschillende toepassingen, zoals het maken van kaarsen, cosmetica, polijstmiddelen en andere producten.
